tag:blogger.com,1999:blog-3580864043169556691.post1356004656935588247..comments2022-04-05T22:14:45.590+02:00Comments on W środku życia: PragnieniaBarbara Smalhttp://www.blogger.com/profile/00049578570637306425noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3580864043169556691.post-85376639749299525832013-02-04T19:13:50.956+01:002013-02-04T19:13:50.956+01:00A może boimy się pragnąć? Bo to, czego chcemy rzec...A może boimy się pragnąć? Bo to, czego chcemy rzeczywiście mówi o nas prawdę, czasem pewnie niewygodną, taką, która nam się po prostu nie podoba. Wolimy obraz siebie samych taki, o którym spokojnie powiemy, że może i nie jest doskonały, ale całkiem OK i do przyjęcia. Pragnienia krzyczą. Pewnie lepiej czasem dać im po głowie, by się uciszyły, żebyśmy spać mogli spokojnie a rano znów spojrzeć sobie w lustrze w oczy.<br />I sobie pogadałyśmy Jesienna :)<br />Dzięki, że do mnie zaglądasz.<br />B.Barbara Smalhttps://www.blogger.com/profile/00049578570637306425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3580864043169556691.post-36354576198684857172013-02-04T18:45:31.316+01:002013-02-04T18:45:31.316+01:00"Większość ludzi ma tyle szczęścia, na ile so..."Większość ludzi ma tyle szczęścia, na ile sobie pozwoli." Może my się po prostu boimy sięgnąć po to, co upragnione? Może sięgamy niezbyt wysoko, bo boimy się upadku? Może, z niecierpliwości, bierzemy to, co napotkamy najbliżej, bo nie chcemy czekać? A może, z lenistwa, zaniedbujemy to, co ważne? "Marzenia najlepiej malują człowieka." Ale o nie, podobnie jak o uczucie, trzeba nieustannie walczyć. A to już wymaga wysiłku... Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/17497827167838083617noreply@blogger.com