Droga do Piękna

Wszystkich, którzy dopytują, czemu zamilkłam na swoim blogu (za Wasze ciepło i życzliwość z serca dziękuję :)) pragnę zawiadomić, że stało się to także z tego powodu, iż od pewnego czasu współtworzę bloga wspólnoty ikonograficznej Droga do Piękna, istniejącej przy parafii Matki Bożej Królowej Aniołów na warszawskim Bemowie.

Niełatwo jest być równie aktywnym i tu, i tam. Trzeba było wybrać.
A ponieważ ikony pochłonęły mnie ogromnie (i to jest kolejny powód mojego zamilknięcia w sieci), więc przeniosłam się na stronę tamtego bloga, na którą ciepło i serdecznie zapraszam wszystkich zainteresowanych:

www.ikony-michael.blogspot.com

Basia

Charytatywna aukcja ikon

W imieniu Drogi do Piękna - grupy ikonografów, do której należę - serdecznie zapraszam do wzięcia udziału w charytatywnej aukcji ikon.

Odbędzie się dopiero 3 grudnia w kościele jezuitów na Rakowieckiej w Warszawie, ale już 26 listopada będzie tam miała miejsce wystawa przedaukcyjna (szczegóły na zamieszczonym plakacie), na której zaprezentowane będą ikony biorące udział w aukcji.

Wśród nich jest także ikona pisana moją ręką - Matka Boża Korsuńska.

Ciepło zapraszam :)

Basia

"Po dwóch stronach rzeki" - już jest!

Fot. za: http://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/c/Nowosci/23

Pragnę podzielić się radosną dla mnie wiadomością, iż moja najnowsza powieść "Po dwóch stronach rzeki" opuściła drukarnię i jest już dostępna na rynku.

Nie umiem powiedzieć, gdzie można ją nabyć, bo nie zajmuję się jej dystrybucją. Jednak jestem pewna, że ci, którzy jej zapragną będą wiedzieli jak wejść w jej posiadanie.

Jeśli ktokolwiek zechciałby podzielić się ze mną wrażeniami, refleksjami i przeżyciami związanymi z przeczytaniem tej książki, bardzo o to proszę :)

Można to zrobić poprzez komentarz pod tym wpisem lub mailowo.

Tworzenie jest tym rodzajem działalności, który z samej swej istoty zakłada istnienie odbiorcy (nawet, jeśli tworzy się tylko dla siebie :))

Wiem z doświadczenia ("Po dwóch stronach rzeki" to moja trzecia powieść, a oprócz nich piszę także felietony), że odbiorcy moich tekstów w przedziwny, nieustannie zachwycający mnie sposób ubogacają je sobą - refleksjami, przemyśleniami, emocjami.

To dla mnie poruszające, piękne doświadczenie. To tak, jakbym zaczęła zdanie, a wiele osób dokończyło je po swojemu - bezcenne doznanie.

Nie piszę dla siebie. Moje pisanie jest próbą obdarowania innych tym, co postrzegam jako piękne, dobre i ważne. Stąd też niezwykle cenię sobie to, jak inni reagują na moje teksty.

Dziękuję tym wszystkim, którzy zechcieli poświęcić swój czas na spotkanie ze mną - moim sercem, moimi przemyśleniami - na łamach moich książek.

Serdeczności :)

Basia