Blisko, chociaż daleko

Nie wiem czy na zdjęciu uda Ci się zobaczyć tęczę. Jeśli nie, to uwierz mi - jest tam.

Tak właśnie przywitały mnie wczoraj góry. Najpierw burzą z ożywczym deszczem, a potem ciszą i pięknem po burzy :)
Dzisiaj było na odwrót - najpierw cisza i słońce, a po południu kilka burz po kolei.
Tęczy już nie widziałam, ale za to góry "dymiły" parującą wilgocią.

Na Kasprowym "usiadły" chmury, ale i tak dał się zobaczyć. Szłam dzisiaj patrząc na oddalone szczyty, które były jak na wyciągniecie ręki, a jednak niemożliwe do dosięgnięcia.
Jak w wierszu księdza Jana Twardowskiego.

Bliscy i oddaleni

Bo widzisz tu są tacy, którzy się kochają 

i muszą się spotkać aby się ominąć 

bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze 

piszą do siebie listy gorące i zimne 

rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty 

by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało 

są inni, co się nawet po ciemku odnajdą 

lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać

tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął 

byliby doskonali lecz wad im zabrakło

Bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej 

niektórzy umierają - to znaczy już wiedzą 

miłości się nie szuka - jest albo jej nie ma 

nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek 

są i tacy co się na zawsze kochają 

i dopiero dlatego nie mogą być razem 

jak bażanty, co nigdy nie chodzą parami

Można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie 

Nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem

(za: www.poezjaa.info)

Nie szukałam miłości do gór. Przyszła sama. A teraz chociaż moje "spotkania" z nimi tak naprawdę trwają jedynie dwa tygodnie w roku, to i tak stale noszę w sobie to miejsce. Bo chcę.

Basia