Serce anioła

"Ciągle jeszcze istnieją wśród nas anioły. / Nie mają wprawdzie żadnych skrzydeł, / lecz ich serce jest bezpiecznym portem dla wszystkich, / którzy są w potrzebie. (...) Gdyby ich nie było, (...) Wiele serc umarłoby z zimna." (Phil Bosmans)

Powiedz mi, czy znasz kogoś, na widok kogo odruchowo się uśmiechasz? Kogoś, na myśl o kim łagodniejesz? Czy znajomość z nim budzi w Tobie dobro i odmienia na lepsze Twoje życie? A może po prostu daje Ci poczucie szczęścia i sensu? I czy przy spotkaniu z tym kimś ogarnia Cię spokój, czujesz, że dobrze jest żyć a świat jest dobrym miejscem?
Znasz kogoś takiego?

No to znasz anioła.

Bardzo mi się podoba myśl o istnieniu serca, do którego inne może zawinąć po trudach i znaleźć odpoczynek - piękne.

Schronić swoje serce w sercu drugiego człowieka możesz tylko wtedy, gdy wiesz na pewno, że to drugie jest dla Ciebie bezpiecznym miejscem, prawda?

Myślę, że ludzkie anioły mają takie serca. Po tym można je poznać.
Przynoszą dobro i łagodność, darzą pokojem, ciepłem i uśmiechem.
I głaszczą inne serca czułością tak długo, aż te serca w nią uwierzą.

I mają niezwykłe oczy. Po nich też można je poznać. Na dnie oczu anioła zawsze kryje się iskierka. Nie da się jej przegapić, bo chociaż maleńka, to rozświetla sobą.

Wiesz co? Myślę, że to miłość.
Anioły to ci, którzy kochają. Dobrze nam przy nich. Za aniołem nie można przestać tęsknić.
Znam takich. Jak dobrze, że są wokół nas - ludzie o pięknych duszach, łagodnych oczach, uroczym uśmiechu i dobrych dłoniach.
Nie jestem aniołem, więc moje serce jest ludzkie, ale nawet takie mozolnie buduje w sobie falochron, za którym inne może się schronić choć na chwilę. Nie jest to luksusowo wyposażony port. Ot, trochę kamieni ułożonych jeden obok drugiego - doświadczenia trudu mojego życia, dzięki którym mogę zrozumieć i przytulić, bo wiem jak jest.
Droga do bycia aniołem nie jest łatwa :)

Życzę Ci, aby Twoje serce zawsze miało port, do którego może zawinąć. Szukaj go, a jeśli znajdziesz zrób wszystko, by go nie stracić.

Basia

(Cytat pochodzi ze "Słonecznych promyków przyjaźni" Phila Bosmansa, Wydawnictwo Salezjańskie)