Kapliczki

Przydrożne kapliczki i krzyże zazwyczaj mijamy niemal ich nie dostrzegając. Jednak i tak są. Po co? Może jako swoiste "memento".
Te, które prezentuję zostały sfotografowane przeze mnie na Podhalu i przy tatrzańskich szlakach, ale nie tylko.
Pragnę pokazać ich dość specjalne piękno - urok prostoty, niemal naiwności, ale też pokory. A przede wszystkim wyraz ludzkiego pragnienia zrodzonego gdzieś w głębi serca.
Swoją milczącą obecnością "mówią" za nas.






























6 komentarzy:

  1. Basiu, dziękuję za tę piękną, nową zakładkę. Jestem również wielbicielką przydrożnych kapliczek. Choć najbardziej podobają mi się te kamienne, stare, "podniszczone". Ale z wielkim szacunkiem patrzę na tych, którzy budując nowe domy, na drzewie w ogrodzie umieszczają kapliczkę. Na Podhalu to częsty obrazek, u nas, na Dolnym Śląsku trochę rzadszy.
    Kapliczki budowane były i są w celach obrzędowych, wotywnych i dziękczynnych. Mijając je, często myślę o tych, którzy je postawili, za co dziękowali, można nawet powiedzieć, że co kapliczka, to historia.
    Poza tym kapliczki to dla mnie nieodłączna część polskiego krajobrazu. Wzruszający obraz.
    Pozdrawiam Basiu i dziękuję za te piękne i różne fotografie:) Cudownie się je oglądało:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie również odkąd pamiętam zatrzymywały przy sobie kapliczki i krzyże przydrożne. Zwłaszcza te gdzieś w polu czy przy górskim szlaku. Mijając je nieodmiennie mam to samo odczucie - nie jestem sama. Niezwykłe i bezcenne. Dar ludzkiego serca i dłoni.
      Na Podhalu znalazłam takie z końca XIX i początku XX wieku. Przetrwały wszystkie dziejowe zawieruchy - świadkowie.
      A wszystko przez Grażynkę, która niedługo przed moim ubiegłorocznym wyjazdem w góry przysłała mi fotografie kapliczek z okolic swego miejsca zamieszkania. No i uruchomiła lawinę :))) Bo jadąc w góry nic innego nie widziałam po drodze tylko kapliczki :) które pragnęłam uwiecznić na zdjęciach.
      Tak, to bardzo nasze - bardzo polskie.

      Usuń
  2. Miło mi Basiu,że troszkę przyczyniłam się do "lawiny kapliczek". Teraz idąc ,jadąc gdziekolwiek rozglądam się wyszukując właśnie widoków ,gdzie stoją kapliczki,krzyże -mniej lub bardziej zadbane,niektóre w miejscu wydawałoby się zapomnianym przez wszystkich .....te tu u Ciebie z wielką przyjemnością pooglądałam ( z niektórymi wcześniej podzieliłaś się ze mną).
    Mam nadzieję ,że w tym roku będąc na zaplanowanych wyjazdach......będę miała przyjemność....oglądania,fotografowania....nawet kiedyś nie przypuszczałam ,że jest tego aż tyle...
    Basiu.....dobrych,spokojnych chwil życzę .....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, to dzięki Tobie Grażynko zaczęłam fotografować przydrożne krzyże i kapliczki. Teraz, gdziekolwiek jadę nieustannie je dostrzegam, bo podświadomie ich szukam. Sporo ich jest przy drogach. Niektóre z tych prezentowanych przeze mnie stały w szczerym polu zadziwiając swoją obecnością. Ogromnie jestem Ci wdzięczna za zwrócenie mi na nie uwagi :)
      Wszystkiego dobrego :)

      Usuń
  3. Basiu, to nasz kolejny wspólny punkt. Kocham kapliczki i żałuję, gdy jadąc z kimś nie mogę się zatrzymać by je sfotografować. Chyba zrobię sobie taką zakładkę na blogu bo to moja pasja od lat...często je maluję. Pod jedną z takich kapliczek pijak motocyklista potrącił moją mamę będącą pod koniec ciąży ze mną i nic mi się nie stało...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Straszna historia z tym potrąceniem. Jak dobrze, że są Anioły i czuwają.
      A kapliczkami, a raczej fotografowaniem ich "zaraziła" mnie Grażynka Kowalik, która opowiedziała mi o tej swojej pasji. Wcześniej tylko zwracałam na nie uwagę, bo odkąd pamiętam zatrzymywały mnie przy sobie.
      Załóż Basieńko u siebie taką zakładkę. Będę zaglądać z przyjemnością :)

      Usuń