czwartek, 18 września 2014

Koraliki ciepła

Dzisiaj mam Warszawę w stopach, bo ze Starego Miasta przyszłam na piechotę na moje Bemowo :)
Nie oszalałam :) tylko korzystam jak się da z chyba ostatnich tak pięknych dni.
Wszystko wokół aż drży z radości, bo słońce i ciepło i jakoś tak bardziej letnio niż jesiennie. Ciepło cieszy. Moje geny z Południa mruczą zadowolone. Udziela się całości, czyli mnie od czubka głowy po palce u stóp :)


Wymyśliłam kiedyś, że życie każdego z nas to pęk sznurków. Każdy z nich jest od czego innego. Na przykład jeden to kariera zawodowa, drugi - relacja z jakimś człowiekiem, trzeci - z innym, kolejny to hobby... I tak dalej.
Jednego sznurka nie da się zastąpić innym. Na każdy z nich nakładam "koraliki" - spotkanie, sukces, porażka, jakieś zdarzenie...
Ten mój pomysł pomaga mi w porządkowaniu, a raczej w niezaplątywaniu jednych spraw z drugimi. Ot, choćby mój blog - jest miejscem, w którym dzielę się z tymi, którzy tu zajrzą kawałkiem mnie i mojego życia, ale przecież nie może być i nie jest miejscem, gdzie rozmawiam od serca z przyjaciółką. To miejsce publiczne, dostępne każdemu. "Sznurek" relacji z przyjaciółką jest inny. I tak ze wszystkim.
A ja ostatnio zapełniam z upodobaniem mój "sznurek" przeznaczony na kontakt z pięknem. Tym razem tym, które mogę usłyszeć. Od poniedziałku biegam na koncerty. Słuchałam już orkiestry symfonicznej wykonującej utwory Pendereckiego, Maksymiuka, Dworzaka i Kilara. I byłam na dwóch koncertach organowych - jednym u św. Anny, a drugim u św. Jana. Czeka mnie jeszcze Szopen, ale to dopiero w niedzielne popołudnie w Łazienkach, bo o 16 gra Monika Rosca.


Piękno mnie ociepla. Jest więc moją nieustanną potrzebą. No to szukam go także nieustannie.
A teraz sama już nie wiem czy ciepło wokół jest powodem ciepła we mnie, czy też to, co jest w środku mojego serca sprawia, że patrzę życzliwie na świat dookoła.
Bez znaczenia. Ważne, że jest ciepło :)
Przesyłam Ci je z uśmiechami ode mnie :))) Może stanie się dla Ciebie koralikiem na sznureczku tego, co między nami?
basia

9 komentarzy:

  1. Basiu, cieszę się z Tobą pięknem ostatnich dni lata, mozliwością chodzenia daleko i koncertami. I dzielę się, bo wczoraj chodziłam po Lublinie, dzisiaj byłam na koncercie Federacji Lubelskiej z okazji 15-lecia ich grania i śpiewania. Jutro koncert inauguracyjny w Filharmonii a w sobotę juz następny. Potrzebuje nieco czasu na adaptację do normalnego życia po moich niedawnych wakacjach. Do usłyszenia a potem zobaczenia. Mam nadzieję, że nie tylko w bibliotece. ;) Maria

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja się cieszę Twoją obecnością tutaj :) Bardzo. Bardzo :)
      Mam nadzieję, że kiedyś wybierzemy się razem po piękno muzyki. A w przyszłym tygodniu na pewno się zobaczymy. Ja przyjeżdżam już we wtorek, a Gabrysia we środę, bo bardzo chciała być na spotkaniu ze mną. Czyli się poznacie, z czego już się cieszę.
      Pięknych wrażeń na koncertach Mario :)

      Usuń
  2. Znaczy to Basiu,że…..wszystkie sznurki prowadzą do…Lublina :-)))
    Cieplutko jest, cieplutko…jak ja lubię taką piękną jesień, oby jak najdłużej nam panowała.
    Jeśli Ty Basiu już takie treningi robisz w chodzeniu, to ja mogę za Tobą nie nadążyć, a tu tyyyle chodzenia nam się szykuje.
    Musze o tych "sznurkach" pomyśleć, bo pięknie to napisałaś…który do czego…i czy równo na nie nawlekam, czy też jeden jest bardziej przepełniony od drugiego…:-) Dobrej nocy Basiu..(jeszcze 6 razy pójdę spać w domu, a siódmy już w Lublinie…tak się kiedyś na kolonie czekało- prawda? )

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na to wygląda. Przynajmniej na razie, bo potem zaprowadzą do Warszawy - i mnie i Ciebie :)
      Nie chcę Cię doprowadzić do rozpaczy :), ale ja w ogóle tej dzisiejszej eskapady nie czuję. Jakby jej nie było :) Kondycja znad morza trwa! Ale obiecuję łaskawie :) pamiętać o takich, którzy nad morzem nie byli, za to wybierają się na kolonie do Lublina :)))))
      I weź zaczaruj, bardzo Cię proszę, żeby to ciepło trwało i trwało... i trwało.

      Usuń
  3. Dziewczyny Kochane:) Życzę Wam wiele radości płynących z Waszych spotkać, niezapomnianych wrażeń i mnóstwo uśmiechu, bo to coś bezcennego:)))
    Basiu, ja mam tak samo, szukam piękna w muzeach, pięknych kościołach, rzeźbach, w muzyce, która szarpie serce, w naturze, w literaturze, a także w drugim człowieku:)))) Dziękuję Stwórcy za tę potrzebę, potrzebę poszukiwania piękna:) Twoje wyobrażenie o sznurkach bardzo trafne, podoba mi się:))) Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No to jesteśmy Moniko z jednej bajki, z czego ogromnie się cieszę :) Zresztą, obie to czułyśmy od pierwszego "spotkania", prawda? :)
      Dziękuję za ciepłe życzenia. A ja już od jakiegoś czasu wybieram się (jak na razie ciągle jak sójka za morze :)) do opery we Wrocławiu, więc... Myślę, że kiedy w końcu się wybiorę, to spotkamy się tam gdzieś na kawce? I wtedy inni będą nam życzyć pięknego spotkania.
      Odpozdrawiam Moniko równie serdecznie.

      Usuń
  4. Prawda, prawda:))) Oczywiście, jak będziesz we Wrocławiu, to spotkanie na kawce koniecznie:))) Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Basiu,wpadłam tu na chwilkę,bo jak widzę ...trochę mnie nie było a tu tyle się dzieje....Cały poprzedni tydzień w Busku ....-to przede wszystkim pogoda jak marzenie.......to tak może na zakończenie lata,bo patrzę i co....jutro mamy ..czyżby początek jesieni? Ja pomalutku dojrzewam do podzielenia się gdzie byłam co widziałam.....ale jakoś niezbyt skoro mi to idzie...uzbrój się w cierpliwość,dobrze,Basiu?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Początek jesieni Grażynko stał się faktem, nie da się ukryć. Dlatego tym bardziej cieszy, że i Ty i ja wykorzystałyśmy piękny, ciepły koniec lata na wyjazdy i spacery, które cieszyły.
      Cierpliwie poczekam na maila od Ciebie.
      Wszystkiego dobrego :)

      Usuń