Kolejny dzień powoli mija, a ja mam nareszcie chwilę, by usiąść w spokoju i po prostu sobie pobyć :)
Przez otwarte okno płynie do mnie zapach wieczoru. A właściwie mieszanina zapachów.
Trochę chłodu powietrza, które orzeźwia po gorącym, niemal letnim dniu. Odrobina dymu z papierosa wypalanego na balkonie przez mojego sąsiada z góry. Troszeczkę spalin samochodu przejeżdżającego właśnie ulicą obok mojego domu i lekki ślad perfum, który w cieple wyparowuje z moich włosów i snuje się po pokoju. Wszystko razem tworzy zapach nadchodzącej nocy.
Zaprowadził mnie we wspomnienia - Rzym i długi, letni, zmęczony upałem dzień, który nie miał wcale ochoty zasnąć. Jasne niebo trwało zbuntowane w swoim postanowieniu, że spać ani myśli mimo powoli, ale nieustępliwie zapalających się wszędzie wokół miejskich lamp.
Zatęskniłam. Nie za Rzymem samym, chociaż czułam się tam dobrze i u siebie, ale to może dlatego, że jak z książkową wręcz akceptacją :) mówi o mnie moja przyjaciółka: "ona wszędzie jest u siebie". Zatęskniłam za czymś, co czasem łapię w sobie i na chwilę umiem zatrzymać - świadomość piękna życia, jego ulotnego, ale właśnie dlatego urzekającego trwania... mojego trwania... Nie wiem...
Może Ty wiesz? Znasz to uczucie? Mocne i głębokie, ale przyjemne.
Tylko czasem się zdarza.
To takie magiczne, zaczarowane momenty, gdy jest po prostu dobrze, bo wszystko co poza nimi jest właśnie tam - poza, gdzieś, pozostawione, porzucone, oddalone.
Niebo we mnie?
Posiedzę sobie jeszcze trochę w ciszy i spokoju. Może przywołam taką chwilę, a może Tobie uda się ją pochwycić i przyślesz mi ją razem z ciepłymi myślami? :) Poczekam...
A ode mnie wysyłam teraz do Ciebie anioła. Niech zaniesie Ci uśmiech :) A za jakiś czas niech utuli Twoją duszę do snu.
Dobranoc.
Basia
Przez otwarte okno płynie do mnie zapach wieczoru. A właściwie mieszanina zapachów.
Trochę chłodu powietrza, które orzeźwia po gorącym, niemal letnim dniu. Odrobina dymu z papierosa wypalanego na balkonie przez mojego sąsiada z góry. Troszeczkę spalin samochodu przejeżdżającego właśnie ulicą obok mojego domu i lekki ślad perfum, który w cieple wyparowuje z moich włosów i snuje się po pokoju. Wszystko razem tworzy zapach nadchodzącej nocy.
Zaprowadził mnie we wspomnienia - Rzym i długi, letni, zmęczony upałem dzień, który nie miał wcale ochoty zasnąć. Jasne niebo trwało zbuntowane w swoim postanowieniu, że spać ani myśli mimo powoli, ale nieustępliwie zapalających się wszędzie wokół miejskich lamp.
Zatęskniłam. Nie za Rzymem samym, chociaż czułam się tam dobrze i u siebie, ale to może dlatego, że jak z książkową wręcz akceptacją :) mówi o mnie moja przyjaciółka: "ona wszędzie jest u siebie". Zatęskniłam za czymś, co czasem łapię w sobie i na chwilę umiem zatrzymać - świadomość piękna życia, jego ulotnego, ale właśnie dlatego urzekającego trwania... mojego trwania... Nie wiem...
Może Ty wiesz? Znasz to uczucie? Mocne i głębokie, ale przyjemne.
Tylko czasem się zdarza.
To takie magiczne, zaczarowane momenty, gdy jest po prostu dobrze, bo wszystko co poza nimi jest właśnie tam - poza, gdzieś, pozostawione, porzucone, oddalone.
Niebo we mnie?
Posiedzę sobie jeszcze trochę w ciszy i spokoju. Może przywołam taką chwilę, a może Tobie uda się ją pochwycić i przyślesz mi ją razem z ciepłymi myślami? :) Poczekam...
A ode mnie wysyłam teraz do Ciebie anioła. Niech zaniesie Ci uśmiech :) A za jakiś czas niech utuli Twoją duszę do snu.
Dobranoc.
Basia
Basiu - teraz się rozmarzyłam….a ja dziś porwana zostałam…jak myślisz dokąd? Cały dzień w Wiśle naszej ukochanej spędziliśmy…słonko grzało, rzeka szumiała…nie był to piękny Rzym - w którym i ja zakochana jestem po same uszy…ale " tam skarb twój- gdzie serce Twoje"..więc cudnie było w tej naszej Wiśle…a potem jeszcze prezent dostałam :-)choć do urodzin jeszcze trochę czasu…i teraz z emocji długo jeszcze nie zasnę…Dobrej nocy Basiu
OdpowiedzUsuńZaczarowanie może nas dopaść w każdej chwili i w każdym miejscu. Ważne, by chociaż od czasu do czasu dopadało :)
Usuń"W życiu piękne są tylko chwile" śpiewał kiedyś Dżem. Trudno się nie zgodzić...
Ale milutko i przytulnie u Ciebie, Basiu... Zamyśliłam się, zasłuchałam. Poczułam się jak w miejscu, za którym tęsknię. Tęsknię już za Dąbkami. Tęsknię za zapachem morza, za ciepłym uściskiem ramion Marysi i za łobuzerskim uśmiechem Franka. Tęsknię za ciszą tego miejsca i za kwiatami, które koją. Za uśmiechem w oczach księdza Andrzeja i za moim leżaczkiem, który pewnie dużo będzie miał mi do powiedzenia:) I tęsknię już za spokojem, którego jeszcze brakuje mojemu sercu. Dzięki Tobie poczułam tę chwilę zatrzymania, w której zrobiło mi się dobrze. Po prostu, po ludzku, dobrze. Dziękuję, Basiu:)
OdpowiedzUsuńRozmarzona M.
Nie sądzisz, że każdy z nas nosi w sobie swoje "niebo na ziemi", które od czasu do czasu daje znać tęsknotą? Myślę, że dobrze jest słuchać tego i chociaż także od czasu do czasu pobyć sobie we własnym niebie.
UsuńSą takie chwile, które nazywam "świadomością życia". Dopadają mnie właśnie wieczorem, kiedy po upalnym dniu wybiorę się na spacer. Wszystko jedno czy w domu czy w Rzymie (za którym strasznie tęsknię). Idę ulicą i chłonę,,, wszystko. Każdego człowieka, każdy mijany sklep. I mam poczucie, że doskonale tu pasują. Tak to właśnie zostało zaplanowane. Uśmiecham się, czując, że prawdziwie należę do tego świata. Takie właśnie niebo we mnie :) Przesyłam Tobie to uczucie na miły wieczór :)
OdpowiedzUsuńMoi
Dziękuję :)
UsuńWiem, rozumiem, co czujesz... Jesteśmy jak w puzzle - częścią nie do zastąpienia przez inną część, mamy swoje miejsce, które razem z tym, co wokół "tak to właśnie zostało zaplanowane".