czwartek, 10 lipca 2014

Moje wędrówki po Polsce. Nałęczów, czyli cisza.

Dzisiaj weź mnie za rękę - zaprowadzę Cię prosto w ciszę.
Spotkałam ją niedawno w małym jak okruszek miejscu, do którego zabrała mnie moja przyjaciółka. A teraz ja zabieram tam Ciebie na spacer, który uspokaja rytm serca.
Letnisko, miasto-ogród. Takie określenia najlepiej pasują do Nałęczowa - dużo zieleni, spokojne uliczki, urokliwe wille otoczone kwiatami, piękny park, powolny, leniwy rytm dnia.

To jedna z bram do Parku Zdrojowego widziana od jego strony. Spójrz, cienie liści starych drzew śpią na trawie.

A to Pałac Małachowskich, w którym dzisiaj znajduje się na parterze Muzeum Bolesława Prusa oraz restauracja, a na piętrze kilka sal udostępnianych zwiedzającym.

To jedna z nich. Bogata ornamentyka drzwi przenosi myślami do czasów, gdy w kandelabrach płonęły prawdziwe świece.

Przez otwarte okna sali balowej wyglądają krzesła śląc zacienionym alejkom pocałunki. Ten widok kusi, więc...

Posiedźmy chwilę nad brzegiem przepływającej przez park rzeczki tworzącej malownicze zakola.

Zobacz, urok i cisza parku zachęciła do spędzania tam czasu nie tylko nas :)

Przed pałacem usiadł na jednej z wielu ławeczek Bolesław Prus delektując się atmosferą spokoju, chociaż... nie wiem czy nie jest mu za gorąco w tym meloniku.

A na nałęczowskim cmentarzu spotkałam anioła z twarzą dziewczyny. Przysiadł na jej grobie. Nie wyglądał na kogoś, komu się śpieszy. Zamyślony spoglądał gdzieś w dal jakby chciał powiedzieć, że życie nadal trwa tylko trzeba spojrzeć tam, gdzie on.

A to już urokliwa Ewelina - willa z XIX w., w której także swego czasu pomieszkiwał pan Prus.

Dzisiaj to zaciszny pensjonat znany ze smacznej kuchni serwującej także desery na czele ze słynną delicją nałęczowską, której skosztowałam i której smaku nie zapomnę.

Wnętrze Eweliny zachwyca niezwykłym wdziękiem i przyciąga przytulnością. Można tu kupić dzieła plastyków, nad którymi właściciele tradycyjnie sprawują mecenat.

Pełen pięknych kwiatów ogród przed Eweliną zachęca do zajęcia miejsca przy jednym z wielu stolików. Szemrząca cicho fontanna koi.

I chociaż byłam jeszcze tu i tam to właśnie w Ewelinie zakończę spacer z Tobą. Warto tu pobyć trochę dłużej, wchłonąć w siebie urodę tego miejsca.
Mam nadzieję, że udało mi się podarować Ci nałęczowską ciszę. Ja ją tam znalazłam i ukryłam głęboko w sercu, by jeśli jej zapragnę była w pobliżu.
Dziękuję Moniko za zaproszenie do Nałęczowa i obdarowanie mnie swoją i jego obecnością, a Tobie Krzysiu za oprowadzenie nas po miejscach nam nieznanych.
Basia

9 komentarzy:

  1. Basiu,zachęciłaś mnie do wizyty w Nałęczowie...nawet sprawdziłam,to z Dukli około 250 km,sporo ,ale nie jest niemożliwe do wykonania....Lubię miejsca gdzie jest zieleń,oraz miejsca ,które są ważne dla kultury,literatury..... nazywam tak dla siebie -książki lub miejsca z "duszą".
    A taką ciszę.....uwielbiam ,jeszcze jakbym usiadła na ławeczce obok Bolesława Prusa i zasłuchała się w szum wody... może być z fontanny.....
    Tym wszystkim zachęciłaś mnie w najbliższych dniach do namówienia mojego męża abyśmy się wybrali na łono natury,a ponieważ mój mietek w naszej miejscowości zwany jest "człowiekiem lasu"
    bo uwielbia grzybobranie,różne zioła i roślinki polne....a przy tym zadziwia mnie już ponad 30 lat znajomością -nazwy roślin ,grzybów -o niektórych wcześniej nigdy nie słyszałam.
    Przez te wszystkie lata ufam mu na tyle ,że jem wszystkie grzyby ,które nazbierał i jeszcze nazbiera - i jak widzisz żyję......więc nie miał zakusów ,aby pozbyć się swojej "niedobrej żony" (żart) . A w tamtym roku po raz pierwszy jadłam grzyba o nazwie -smardz.....
    Ale się rozpisałam ,Basiu,czasami trzeba mnie stopować.....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie mam zamiaru Cię stopować Grażynko, bo lubię Cię słuchać. O smardzach słyszałam, ale nie jadłam.
      W Nałęczowie, chociaż to miasto czuje się jak na łonie natury. Jest tam tyle zieleni. I ten spokój. Byłam ostatnio w Lublinie u Rodziców a to tylko 40 kilometrów od Nałęczowa i Monika zabrała mnie tam na delicję nałęczowską do Eweliny. Spotkałam tam też mojego przyjaciela, który wypoczywa w Nałęczowie od lat w każde wakacje. Rozumiem go, bo tam jest uroczo. Park Zdrojowy to oaza spokoju.
      Jeśli kiedykolwiek będziesz miała zamiar pojechać do Nałęczowa to daj mi proszę znać (mój adres mailowy jest w prawym górnym rogu bloga - zapraszam nie tylko z okazji wizyty w Nałęczowie). Wpadnę wówczas do Lublina, a stamtąd do Nałęczowa i spotkamy się przy ławeczce Bolesława Prusa :)
      Pozdrawiam ciepło

      Usuń
  2. Basiu,pozwoliłam sobie przesłać na Twój adres mailowy kilka zdjęć związanych z moją Duklą....
    Zapamiętam ,że jadąc do Nałęczowa mogę liczyć na Twoją pomoc....dziękuję.
    Tak tylko chciałam zasygnalizować ,że zaglądałam tu......i cieszę się ,że także Bywasz tu często....zresztą przecież to Twój blog ......więc nic dziwnego ,ze dbasz.....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli kiedykolwiek będziesz w Nałęczowie to się spotkamy. Bardzo się będę o to starała.
      Na maila już odpowiedziałam :)
      Na blogu bywam, ale jeśli chodzi o komentarze to mam powiadomienie o ich ukazaniu się na swoim telefonie i jeśli tylko mam możliwość to odpowiadam od razu.
      Cieplutko pozdrawiam Grażynko :)

      Usuń
  3. Oj Basiu....piękny ten Nałęczów i ja- podobnie jak Grażynka nabrałam ochoty...a może by tak..”.babski sabacik”?... w okolicach września? co Wy na to? Grażynko widzę ,że Twój Mietek ma wiele wspólnego z moim „człowiekiem lasu”, który już jutro wyrusza na poszukiwanie pierwszych grzybów. ( też jeszcze żyję :-)))))
    Ja już prowadzę wstępne rozmowy zmierzające ku „przepustce” na jakieś 3 dni do..Nałęczowa...Proponuję Grażynko zrobić to samo :-)a jak już teren wybadamy to na jakieś dłuższe już rodzinne wczasy....Ale się rozpędziłam - prawda? ale po to są marzenia.
    Kolejne 10 dżemów - tym razem śliwkowych - wędruje do piwnicy :-) Dlatego taka dziś opóźniona jestem :-)
    Pozdrawiam Was serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A już się zastanawiałam gdzie przepadłaś? :) A to dżemiki winne... hm... a dobre one chociaż? :))))
      Sabacik mnie zachwycił! Bo jak dorzucić do niego jeszcze Monikę to Nałęczów nasz na zawsze! :)
      Sprawdźcie dziewczyny noclegi w Domu Rekolekcyjnym na "jabłuszku" w Nałęczowie. O ile wiem wynajmują pokoje nie tylko na rekolekcje. A sam dom, a raczej dwa są przepięknie położone na wzgórzu (stąd to "jabłuszko"), z którego jest zjawiskowy widok. Mają tam też kuchnię.

      Usuń
    2. Już się przyjrzałam temu z bliska...Jabłuszko- jak najbardziej ...i nie wiem czemu, skojarzył mi się z pyszną kuchnią i rumianą jak jabłuszko siostrą zakonną - podsuwającą przysmaki :-)))

      Usuń
  4. He, Gabrysia, jabłuszko jabłuszkiem, ale we wrześniu chyba z maluśkim dżemikiem śliwkowym w torebce musisz przyjechać:) (czuję to po tym podpytywaniu o winność i dobrość dżemików). Ona, ta B., mnie ostatnio ZMUSIŁA do jedzenia tzw. babki mateczki z dżemikiem śliwkowym walniętym na wierzch. I moja ortodoksyjna w kwestii babki natura, cóż... jest już nieco mniej orto:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dżemików zrobiłam tyle, żeby móc się nimi dzielić z „potrzebującymi” :-) A torebka na tyle duża, że pomieści :-))))

      Usuń