Miłość pełna zrozumienia

9-letni syn mojej przyjaciółki stwierdził, że nie rozumie kobiet, bo kupują tysiące torebek, a noszą zawsze tylko jedną. Słysząc to zerknęłam na śliczną białą szafkę stojącą u mnie w sypialni zapakowaną po brzegi samymi torebkami i doszłam do wniosku, że ja siebie rozumiem jak najbardziej.

Dzień dobry kochani po świętach!

Dobudziliście się już do codzienności?

Pytam, bo wszędzie wokół wszystko się budzi. Lato wiosną robi swoje i natura przyśpiesza do tempa, które oszałamia.

Mnie się budzenie udzieliło i znów zanurzyłam się w świecie fikcji, więc w realu trochę mnie nie ma, ale tak to właśnie wygląda, gdy piszę. Nie zmienię tego w sobie, bo zaprzeczyłabym temu jaka jestem.

A co do pisania... Na stronie www.wydawnictwowam.pl/zapowiedzi ukazała się już informacja o tym, że moja książka pt. "Wędrowiec" pojawi się na rynku w czerwcu. Można tam też zobaczyć jak wygląda okładka i przeczytać kilka słów o treści. Jeśli Cię to interesuje, to zapraszam na stronę, do której link podałam.

Zrozumieć drugiego człowieka jest mi zawsze niełatwo. Tak niewiele wiem o innych, bo albo sama nie mam możliwości, by kogoś lepiej poznać albo mi po prostu ten ktoś na to nie pozwala. Próby rozumienia w ciemno to nic innego jak bezradne miotanie się od jednego domysłu do drugiego.

Jednak i tak podoba mi się w nas wszystkich to, że jesteśmy zagadką i tajemnicą. Bywa, że dla siebie samych też.

Myślę, że zrozumieniu blisko do akceptacji, do tego, by po prostu przyjąć inność tego drugiego bez pytania o powody. A to już zahacza o miłość, czyli otwarcie na człowieka takiego, jaki jest, a nie jaki być powinien dla mojej wygody.

No i mi się porozmyślało przy słońcu pięknego, pogodnego dnia, gdy zrobiłam chwilę przerwy na kawę i wypełzłam ze świata mojej kolejnej książki.

Czy ktoś to rozumie? :)

Basia